تفاوت ارتودنسی در کودکان و بزرگسالان

تفاوت های ارتودنسی در کودکان و بزرگسالان

ارتودنسی در کودکان و بزرگسالان با هم تفاوت هایی دارند که به چند تا موارد مهم انها می پردازیم.

– موارد مرتبط با سن

افراد بزرگسال که تحت درمان ارتودنسی قرار می‌گیرند، ممکن است مشکلاتی داشته باشند که معمولا کودکان ندارند مانند کمبود استخوان فک و کاهش خون‌ رسانی، عفونت خفیف لثه و تحلیل رفتن ستیغ استخوان. همچنین استخوان‌ها در بزرگسالان سخت‌تر بوده و رشد آنها به پایان رسیده است بنابراین جابه‌جا کردن دندان‌ها و تغییر شکل استخوان‌ها سخت‌تر و فرآیندی زمان‌برتر می‌شود. همچنین جوان بودن بافتها باعث می‌شود سازگاری آنها با شرایط جدید و موقعیت جدید دندان‌ها دشوارتر شود. به این موارد محدودیت‌های سیستم مکانیکی گفته می‌شود که باعث می‌شود صاف و همراستا کردن دندان‌ها در بزرگسالان فرآیندی پیچیده‌ تر از کودکان باشد.

– مشکلات بایت

یکی از دلایل اصلی مراجعه بیماران برای انجام درمان ارتودنسی، اصلاح مال اکلوژن یا مشکلات بایت است. در بیماران بزرگسال که دچار اوربایت شدید هستند، اغلب در دهان فضای کافی برای بازگرداندن دندان‌ها به موقعیت مناسب وجود ندارد بنابراین به ناچار باید یک یا چند دندان کشیده شود. همچنین بیماران بزرگسال ممکن است دچار ساییدگی دندان‌ها باشند که این وضعیت اوربایت را تشدید می‌نماید. ممکن است متخصص ارتودنسی برای برطرف کردن این مشکلات درمان‌های بیشتر و پیچیده‌ تری در نظر بگیرد . معمولاً اصلاح مشکلات بایت در بزرگسالان به ناچار بیشتر بر عملکرد بایت تمرکز دارد نه زیبایی و بی‌نقص کردن آن.

– مشکلات مربوط به کشیدن دندان

بسیاری از بزرگ‌سالان قبلا یک یا چند دندان خود را کشیده اند که این موضوع می‌تواند باعث دشوار شدن برنامه‌ ریزی و درمان ارتودنسی و محدود شدن نتایج آن شود. در صورتی که مدت‌ها پیش دندانی را کشیده باشید، جای خالی آن دیگر برای حرکت دادن دندان‌ها به آن ناحیه مناسب نیست مگر این که پیش ‌از این کار با استفاده از مواد پیوندی استخوان، ترمیم و بازسازی صورت بگیرد. از طرفی بستن فاصله ای که در اثر کشیدن دندان بین دندان‌ها ایجاد شده است و بسته نگه داشتن آن نیز دشوار است چرا که در افراد بزرگسال واکنش استخوان به اعمال فشار، مشابه واکنش استخوان در حال رشد در کودکان نیست.

– لزوم رعایت بهداشت در وسیله ‌های ثابت ارتودنسی

بسیاری از وسیله ‌های ارتودنسی مانند براکت پشت دندانی یا لینگوال با چسب مخصوص دندانپزشکی به دندان‌ها چسبانده می‌شوند. به همین علت رعایت بهداشت مناسب و پایبندی جدی به مراقبت‌های دندانی برای این بیماران اهمیت بسیار زیادی پیدا می‌کند.

– آسیب ‌پذیری

در فرایند درمان ارتودنسی در بزرگسالان احتمال تحلیل رفتن و بازجذب ریشه دندان بیشتر از کودکان است. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که بدن ریشه دندان را بازجذب کرده و در واقع دندان را بدون پایه و لنگر، رها می‌کند. اگر مستعد بازجذب ریشه دندان هستید و درمان ارتودنسی اصطکاک زیادی در دندان‌هایتان ایجاد می‌کند به صورتی که بر روی ریشه تأثیر می‌گذارد، ممکن است به مرور زمان دندان‌هایتان لق شده و بیفتند. به همین علت ارتودنتیست با نظارت دقیق بر دندان‌ها مراقب علائم بازجذب ریشه است تا در صورت بروز چنین اتفاقی، به موقع درمان در پیش گرفته شود. در صورتی‌ که بازجذب ریشه به موقع شناسایی نشود، پس از مدتی دیگر قابل درمان نخواهد بود.

همچنین بیماران بزرگسال در خطر بیشتر مشکلات مفصل گیجگاهی فکی قرار دارند . این وضعیت ممکن است در طول دوران درمان ارتودنسی ایجاد شود. بنابراین متخصص ارتودنسی باید به دقت وضعیت بیمار را تحت نظر داشته باشد تا چنین مشکلی پیش نیاید.

– عوامل روان‌شناختی و اجتماعی

برخی فاکتورهای روان‌شناختی و اجتماعی بر تمایل بیماران بزرگسال به درمان ارتودنسی تأثیر می‌گذارند. از جمله متداول‌ترین این فاکتورها عبارتند از:

• نگرانی در مورد ظاهر و زیبایی در طول درمان
• انتظارات غیر واقعی از نتایج درمان
• ناراحتی هنگام استفاده از براکت
• تمایل به همکاری با ارتودنتیست

بدیهی است که بزرگ‌سالان به دنبال بهترین نتایج در کوتاه‌ترین زمان ممکن و کمترین میزان درد یا ناراحتی  هستند. بزرگسالان می‌خواهند بیشتر در مورد آنچه ارتودنتیست می‌خواهد انجام دهد بدانند و به دلایل آن پی ببرند. برخی از این ویژگی‌ها ممکن است باعث افزایش همکاری بیمار شده و برخی دیگر ممکن است باعث ناامیدی و دلسردی و در نتیجه عدم رعایت دستورات ارتودنتیست شوند.

به هر صورت تقریباً نیمی از بیماران ارتودنسی را بزرگسالان تشکیل می‌دهند بنابراین ارتودنتیست ها باید توجه کافی به نیازهای بزرگسالان نیز داشته باشند.

مطالب مرتبط :

ارتودنسی بزرگسالان